Mijn eerste naailes project

Ik ben ook dit jaar weer gestart met de naailes, superleuk vind ik dat, vooral omdat ik dan eens toekom om kleding voor mezelf te maken, als ik thuis werk, dan wordt het meestal iets voor Nina.

Ik zit in de module vrije tijd, maar omdat dat nogal een ruim begrip is, mocht ik iets kiezen naar mijn zin.

Het werd dan een rok, namelijk 1 uit de laatste knipmode, oct 11, een model met 6 panden, en in de taille zowel elastiek als beleg. Er zit ook een strikband aan.

Heel leuk om te maken, en t is eens een ander model dan altijd die A-lijn rokken.

Toen ik de rok overtekende had ik eigenlijk een andere stof in gedachte, maar toen kwam Vermiljoenshop op de proppen met een nieuw stofje, en toen wist ik plots dat het die ging worden.

En ze is zo mooi geworden als ik in mijn gedachten had, kijk maar :-)!

Mijn dierbaarste bezit

Ik ging vandaag eigenlijk bloggen over mijn nieuwe rok (die btw keigoed is gelukt), maar ik ga het eerst hebben over de stempel die ik vandaag maakte.

Sinds het moment dat de kindjes overleden zijn dacht ik al aan een tattoo. Mijn eerste gedacht was eigenlijk een grote roos en een lelie, en die lelie moest worden ingekleurd met wit en fushia, want ik vond een lelie die Matisse gedoopt was. Dat bond hen dan wat samen. Het grootste probleem hierbij was mijn vriend, die vindt tattoos maar niets. Ik vind dat supermooi maar bon...Uiteindelijk heb ik dan beslist om hun voetafdrukjes ergens te laten tattooeren, hun voetjes waren uiteraard nog klein maar helemaal af, dus dat zou het worden.

Ik heb eerst dan hun voetjes overgenomen van het kaartje, en dan uitgegutst als een stempel, om de plaats eens te proberen, maar stempelen op huid lukt niet. Maar goed, ik heb toch beslist om ze te laten zetten op de zijkant van mijn rechterpols, op die manier zie ik ze goed, en ik schaam me ook helemaal niet voor mijn kindjes natuurlijk, zij konden hier allemaal niets aan doen.

Omdat ik nogal veel de vraag krijg naar het hoe en waarom van hun dood, ik moet jullie helaas ook het antwoord schuldig blijven. De beide kindjes waren perfect normaal, bij Lili was er 4 dagen voor haar dood nog een mega uitgebreide echo gebeurt en een vwp, ze was perfect (bij Matisse was mijn zwangerschap nog geen risicozwangerschap na de ongelooflijk gemakkelijke en rozewolk zwangerschap van Nina, dus zijn er bij hem veel minder onderzoeken gebeurt voor hij stierf), mijn bloed is afgetapt in 4 verschillende ziekenhuizen( zeker meer dan 50 tubes), tot in Duitsland toe, ik ben naar talloze specialisten geweest, mijn maag is onderzocht, heel mijn onderbuik ge-echod, MR scan gedaan, en uit al die onderzoeken komt alleen maar naar voor dat ik perfect gezond ben. En ik weet niet of je het beseft maar dit is nu de enige keer geweest dat ik zo graag wou dat ik iets mankeerde, dat ze iets vonden, zelfs maar het geringste, zodat ik tenminste iets zou kunnen doen om dit drama te voorkomen, maar helaas...

Voorlopig functioneer ik weer, voor de buitenwereld ben ik weer 'normaal' maar ik kan je verzekeren dat het nog steeds heel veel zeer doet, ik mis hen elke dag.

Zwanger worden is nog nooit geen probleem gebleken, maar dat laten we nog even rusten, want als ik ooit nog eens zwanger zou worden, dan moet ik progesterone bijnemen, baxters halen elke 3 weken in Gent en elke dag een bloedverdunner inspuiten. Dat gecombineerd met hoge dosissen vit D, VitB12, Foliumzuur, omega 3 vetzuren en schildklierhormoon. En dit alles zonder enige garantie dat dit zou helpen. Wat uiteraard ook niet helpt is het feit dat ze dit nog nooit hebben meegemaakt, niet in GHB Leuven en niet in Bonheiden. Ik ben dus een rariteit, en op dat vlak heb ik me nog nooit zo eenzaam gevoeld...

Links het voetje van Matisse* en recht van zijn zusje Lili Rose*

Ouder werk :-)

En voor diegenen die me nog niet kennen, een selectie van wat van mijn eerdere creaties.

Ik hou zelf niet zo erg van terugblikken, ik probeer vooral voor me te kijken, maar ik moet toch toegeven dat ik het wel geweldig vind om het eens terug op te snorren.

Dus bij deze, mijn stijl, kleurrijk dus :-)

Straks maak ik trouwens nog een rok voor mezelf af, hij was bijna volledig klaar in de naailes, ik ben heel erg benieuwd hoe hij er uit zal komen te zien!

Nina 3 jaar, the prequel

Nina werd vrijdag 30-9 drie jaar!! Een mega grote gebeurtenis in het leven van zo een klein spookje, vooral omdat dit de eerste keer is dat ze het echt goed besefte.
Al weken lang ging het van: En een taart, en kaarsjes en een kroontje en cadeautjes...De verwachtingen waren hooggespannen, dus moest mama maar aan het naaien gaan.
Trouwens net wat ik nodig had, de spreekwoordelijke sjot onder mijn gat om terug aan het naaien te gaan na Lili. Want tijdens mijn zwangerschap had ik mega-inspi, die was erna volledig verdwenen, maar bon, we zijn dus terug tegoei vertrokken.
Ze startte dit jaar ook met school, en dus stonden er ook cadeautjes op het programma voor de kindjes. Ik ben wel ongelooflijk blij dat ze in september verjaart, nu waren ze nog maar met 13 :-)
Ik koos voor knikkerzakjes ala Eloleo, maar ipv biais gebruikte ik touw en touwstoppers. Ik wou eigenlijk graag mijn restjes wat verwerken maar uiteindelijk riep mijn gezond verstand dat ik best allemaal dezelfde maakte want dat er anders ruzie zou kunnen komen (ken 3 jarigen...)
Ik maakte ook een stempel voor aan de zakjes te hangen en dan nog een reversible bag voor de juf. De juf draagt bijna altijd paars, laat dat nu net een kleur zijn waar ik een hekel aan heb en bijgevolg dus ook geen enkel stofje in heb. Ik vond iets aubergine, komt toch wat in de buurt van paars ;-).
En last but not least maakte ik ook nog een kroontje, naar het recept van polkadotjes, en met wat viltversiering erop. Deze kon ze al de dag voor haar verjaardag aan naar school, want Jules die verjaarde dan.
En Jules, die mocht voor haar verjaardagsweekend mee naar huis op logement, maar daarover meer in een volgende post, samen met 'de taart' en 'het verjaardagskleedje'