En plots...

En plots werden al mijn vragen beantwoord, plots vallen al de puzzelstukjes in mekaar en krijg je HET antwoord, de reden, het WAAROM?!
En daarbij werd UZ Gent ineens mijn mekka, met hele vriendelijke meelevende, begrijpende en empatische artsen, mensen die mij en mijn verhaal nu eindelijk eens serieus namen ipv op UZ Leuven waar mijn enige optie bij een volgende zwangerschap een kaarsje branden was.

Het hele verhaal is wat te ingewikkeld, daar bestaan genoeg gespecialiseerde sites voor maar in ieder geval, ik heb van mijn beide ouders dezeflde mutatie geerfd op chromosoom 1 waardoor ik een hele slechte metabolisatie heb van foliumzuur, dit leidt tot hoge gehaltes toxische stoffen in mijn bloed die op hun beurt dan weer zorgen voor bloedklonters en slechte placentawerking. En idd, zeker bij Lili gaven mijn hormonen aan dat mijn placenta niet goed werkte, en wsl hebben kleine klontertjes de bloedtoevoer gestopt.

Er is een behandeling voor, helaas is die ook niet waterdicht en kunnen ze me geen garanties geven dat er nu niets meer mis kan gaan, maar het is een lichtpuntje, en ook voor mezelf op lange termijn is dit mooi nieuws, want het houdt ook wel gezondheidsrisico's in op lange termijn.
Nu eerst 3 maanden mijn behandeling starten en dan gaan we er weer voor, vol goede moed durf ik niet zeggen, eerder met de daver op mijn lijf zal het zijn, want eens je in de hel bent geweest, dan wil je er niet weer naartoe, ik ben er al twee keer geweest en het werd er niet mooier op, dus ik hoop dat een derde keer me bespaard wordt, maar dat zijn dan weer zorgen voor 2012.
Dit wordt mijn laatste blogpost voor dit jaar, het spijt me secret santa, ik zal pas op 1-1 een blogpost kunnen wijden aan je cadeautje, maar we zijn ermee weg zondag.

En dan wil ik nog even de engelen bedanken die me dit jaar zo hard hebben gesteund, mijn lieve vriendinnen en familie, en vooral mijn liefste ventje en mijn alllerliefste Nina, die me er zo hebben doorgesleurd. Het gaat weer beter met me, de energie komt ook stilaan terug.
We geven er in 2012 een lap op!
Prettige feesten en een gelukkig nieuwjaar voor iedereen!

Beetje stil, maar niet voor lang meer :-)

Het was hier wat stil, maar op mijn flickr pagina is daar niets van te merken :-) (oeps, linken lukt ook niet goed blijkbaar, maar zoek me gerust op very vixi)
Ik heb heerlijk kunnen naaien de laatste weken, en ik ben best wel heel erg tevreden over sommige items!
Helaas loopt mijn laptop een beetje op zijn laatste benen, de lader was onlangs kapot en er zitten zo wat vieze beestjes in, die ik binnenkort eens professioneel moet laten verwijderen vrees ik, maar ik krijg van de kerstman een heel leuk kadootje, namelijk dit en vanaf dan is er geen stoppen meer aan :-), kan ik weer heerlijk bloggen en ook weer reageren op al jullie blogs, want vanaf de iphone gaat dat niet, en ook met deze loop ik vaak vast.
Ook mijn secret santa staat al klaar voor verzending, man man, wat ben ik goed bezig :-)
En kreeg ik van een lieve medenaaister een hele zak vol met prachtige kwaliteit lederen lappen in allemaal mooie kleuren, dus nu ga ik voor mijn nieuwe vriend eens een hoes in elkaar zetten, mijn eerste lederexperiment, ik ben heel erg benieuwd!

De Ceylon, eindelijk

Onlangs vroeg zij me om mee te gaan naar hier, nu weet zij uiteraard dat de roaring fifties wel helemaal mijn ding is. Ik ben niet zo retro in die zin van de jaren 70 leuk , dat is niet zo mijn ding, ik hou vooral van felle kleuren maar die heerlijke vrouwelijke modelletjes van de jaren vijftig vind ik fantastisch. Een tijdperk waar een vrouw heerlijk vrouwelijk mocht-moest-zijn.

Op deze fuif mag je je dus helemaal in dat thema uitleven en dus koos ik nu eens voor de Ceylon dress van Colette patterns. Ik bestelde die al een hele tijd geleden in Amerika, nu vind je ze ook terug in deze super winkel.

Ik heb eindeloos getwijfeld over de stofkeuze, dat is very not me, normaal gezien weet ik heel goed wat ik wil, maar uiteindelijk ben ik dan gegaan voor kleurtjes die ik heel leuk vind maar waar ik in de winkel geen geld aan zou uitgeven. Koningsblauw dus met rode witte bolletjes.

ik maakte eerst een leuke versie in felgeel met groene paspel, maar die katoen was nogal dun, dus voor de blauwe koos ik wel voor een goede kwaliteit katoen met een beetje stretch in, het draagt in ieder geval heerlijk en ik voelde me helemaal thuis op de fuif.

Ik voegde overal paspel toe, want anders vond ik het nogal saai, ook alle beleg is rood-witte bolletjes. De knoopjes vond ik in het geweldige winkeltje in Tienen. Ik moet zeggen dat ik het nu na al een aantal jaren naaien best makkelijk vond, ik paste ook het patroon nog extra aan door er een blinde rits in te steken aan de zijkant en de voorkant dus dicht te maken en daardoor zijn enkel de bovenste knoopjes functioneel en de rest zijn voor de show (veel minder knoopsgaten nodig dus :-) )

De fotos zijn genomen de dag erna, dus jurk en ik een beetje verkreukt :-)

Mijn eerste naailes project

Ik ben ook dit jaar weer gestart met de naailes, superleuk vind ik dat, vooral omdat ik dan eens toekom om kleding voor mezelf te maken, als ik thuis werk, dan wordt het meestal iets voor Nina.

Ik zit in de module vrije tijd, maar omdat dat nogal een ruim begrip is, mocht ik iets kiezen naar mijn zin.

Het werd dan een rok, namelijk 1 uit de laatste knipmode, oct 11, een model met 6 panden, en in de taille zowel elastiek als beleg. Er zit ook een strikband aan.

Heel leuk om te maken, en t is eens een ander model dan altijd die A-lijn rokken.

Toen ik de rok overtekende had ik eigenlijk een andere stof in gedachte, maar toen kwam Vermiljoenshop op de proppen met een nieuw stofje, en toen wist ik plots dat het die ging worden.

En ze is zo mooi geworden als ik in mijn gedachten had, kijk maar :-)!

Mijn dierbaarste bezit

Ik ging vandaag eigenlijk bloggen over mijn nieuwe rok (die btw keigoed is gelukt), maar ik ga het eerst hebben over de stempel die ik vandaag maakte.

Sinds het moment dat de kindjes overleden zijn dacht ik al aan een tattoo. Mijn eerste gedacht was eigenlijk een grote roos en een lelie, en die lelie moest worden ingekleurd met wit en fushia, want ik vond een lelie die Matisse gedoopt was. Dat bond hen dan wat samen. Het grootste probleem hierbij was mijn vriend, die vindt tattoos maar niets. Ik vind dat supermooi maar bon...Uiteindelijk heb ik dan beslist om hun voetafdrukjes ergens te laten tattooeren, hun voetjes waren uiteraard nog klein maar helemaal af, dus dat zou het worden.

Ik heb eerst dan hun voetjes overgenomen van het kaartje, en dan uitgegutst als een stempel, om de plaats eens te proberen, maar stempelen op huid lukt niet. Maar goed, ik heb toch beslist om ze te laten zetten op de zijkant van mijn rechterpols, op die manier zie ik ze goed, en ik schaam me ook helemaal niet voor mijn kindjes natuurlijk, zij konden hier allemaal niets aan doen.

Omdat ik nogal veel de vraag krijg naar het hoe en waarom van hun dood, ik moet jullie helaas ook het antwoord schuldig blijven. De beide kindjes waren perfect normaal, bij Lili was er 4 dagen voor haar dood nog een mega uitgebreide echo gebeurt en een vwp, ze was perfect (bij Matisse was mijn zwangerschap nog geen risicozwangerschap na de ongelooflijk gemakkelijke en rozewolk zwangerschap van Nina, dus zijn er bij hem veel minder onderzoeken gebeurt voor hij stierf), mijn bloed is afgetapt in 4 verschillende ziekenhuizen( zeker meer dan 50 tubes), tot in Duitsland toe, ik ben naar talloze specialisten geweest, mijn maag is onderzocht, heel mijn onderbuik ge-echod, MR scan gedaan, en uit al die onderzoeken komt alleen maar naar voor dat ik perfect gezond ben. En ik weet niet of je het beseft maar dit is nu de enige keer geweest dat ik zo graag wou dat ik iets mankeerde, dat ze iets vonden, zelfs maar het geringste, zodat ik tenminste iets zou kunnen doen om dit drama te voorkomen, maar helaas...

Voorlopig functioneer ik weer, voor de buitenwereld ben ik weer 'normaal' maar ik kan je verzekeren dat het nog steeds heel veel zeer doet, ik mis hen elke dag.

Zwanger worden is nog nooit geen probleem gebleken, maar dat laten we nog even rusten, want als ik ooit nog eens zwanger zou worden, dan moet ik progesterone bijnemen, baxters halen elke 3 weken in Gent en elke dag een bloedverdunner inspuiten. Dat gecombineerd met hoge dosissen vit D, VitB12, Foliumzuur, omega 3 vetzuren en schildklierhormoon. En dit alles zonder enige garantie dat dit zou helpen. Wat uiteraard ook niet helpt is het feit dat ze dit nog nooit hebben meegemaakt, niet in GHB Leuven en niet in Bonheiden. Ik ben dus een rariteit, en op dat vlak heb ik me nog nooit zo eenzaam gevoeld...

Links het voetje van Matisse* en recht van zijn zusje Lili Rose*

Ouder werk :-)

En voor diegenen die me nog niet kennen, een selectie van wat van mijn eerdere creaties.

Ik hou zelf niet zo erg van terugblikken, ik probeer vooral voor me te kijken, maar ik moet toch toegeven dat ik het wel geweldig vind om het eens terug op te snorren.

Dus bij deze, mijn stijl, kleurrijk dus :-)

Straks maak ik trouwens nog een rok voor mezelf af, hij was bijna volledig klaar in de naailes, ik ben heel erg benieuwd hoe hij er uit zal komen te zien!

Nina 3 jaar, the prequel

Nina werd vrijdag 30-9 drie jaar!! Een mega grote gebeurtenis in het leven van zo een klein spookje, vooral omdat dit de eerste keer is dat ze het echt goed besefte.
Al weken lang ging het van: En een taart, en kaarsjes en een kroontje en cadeautjes...De verwachtingen waren hooggespannen, dus moest mama maar aan het naaien gaan.
Trouwens net wat ik nodig had, de spreekwoordelijke sjot onder mijn gat om terug aan het naaien te gaan na Lili. Want tijdens mijn zwangerschap had ik mega-inspi, die was erna volledig verdwenen, maar bon, we zijn dus terug tegoei vertrokken.
Ze startte dit jaar ook met school, en dus stonden er ook cadeautjes op het programma voor de kindjes. Ik ben wel ongelooflijk blij dat ze in september verjaart, nu waren ze nog maar met 13 :-)
Ik koos voor knikkerzakjes ala Eloleo, maar ipv biais gebruikte ik touw en touwstoppers. Ik wou eigenlijk graag mijn restjes wat verwerken maar uiteindelijk riep mijn gezond verstand dat ik best allemaal dezelfde maakte want dat er anders ruzie zou kunnen komen (ken 3 jarigen...)
Ik maakte ook een stempel voor aan de zakjes te hangen en dan nog een reversible bag voor de juf. De juf draagt bijna altijd paars, laat dat nu net een kleur zijn waar ik een hekel aan heb en bijgevolg dus ook geen enkel stofje in heb. Ik vond iets aubergine, komt toch wat in de buurt van paars ;-).
En last but not least maakte ik ook nog een kroontje, naar het recept van polkadotjes, en met wat viltversiering erop. Deze kon ze al de dag voor haar verjaardag aan naar school, want Jules die verjaarde dan.
En Jules, die mocht voor haar verjaardagsweekend mee naar huis op logement, maar daarover meer in een volgende post, samen met 'de taart' en 'het verjaardagskleedje'

bloggin' again

Een nieuwe blog, een nieuwe start?
Daar lijkt het nog het meeste op, na een moeilijke periode in mijn leven besef ik nu nog des te meer waar het in het leven om draait, en dat is doen wat je graag doet, met de mensen die echt iets te betekenen hebben. Al de rest is maar opvulling en is mijn precious energie niet waard.
Ik heb nu gekozen voor een stresslozer bestaan, hoewel dat dat in feite niet bestaat als je in de horeca werkt, maar ik zal het anders formuleren, ik kies nu alleen nog voor leuke stress. De stress en de adrenaline waardoor je nog harder je best doet, waar je beter van wordt, ipv de stress waar je wakker van ligt en dingen gaat doen die je eigenlijk niet leuk vindt.
Deze blog is een zoektocht naar dit leukere leven, en wat je hier zeker in terug zal vinden is het naaien, want dat blijft toch een passie. Ook mijn passie voor koken en eten en proberen er niet te veel van bij te komen :-).En natuurlijk mijn kindjes: mijn bengeltje Nina, die bijna 3 wordt en waar je de komende tijd dus vooral verjaardagsnaaisels voor zal kunnen komen bekijken, en mijn twee engeltjes Matisse*(25-2-11) en Lili Rose*(11-7-11) die dit jaar gestorven zijn, beiden op 16 weken zwangerschap, en waarvan de wetenschap nog niet weet hoe zoiets mogelijk is. Ik ga verder met Nina aan mijn hand en mijn twee lieverds in mijn hart .
Welkom!